پماد عسل کیمیا

1- عسل موجود در پماد عسل کیمیا حاوی مواد ضد میکروبی بوده و ضمن جلوگیری از تهاجم به بافتها و تخریب میکروبها با آسیب بافتی همراه نیست و بطور مستقیم در بهبودی زخم ها دخالت میکند و محیط را برای رشد بافت مناسب و در عین حال با میکروب ها نیز مبارزه می کند.
۲- پراکسید هیدروژن موجود در عسل ضمن خاصیت ضد میکروبی توان ترمیم زخم را دارد. این ماده رشد رگهای خونی را تحریک می کند این رگها اکسیژن ، مواد غذائی و سلولهایی بنام فیبروبلاست که (بافت پیوندی جدیدی را می سازند) به موضع زخم هدایت می کنند و سلولهای ایمنی به نام منوسیت را فعال می کند این سلولها عامل رشد را آزاد و سلولهای پوششی را تحریک می کنند تا تقسیم شوند و زخم را ببندند.
۳- منوسیت ها به نوعی دیگر از سلولهای ایمنی بنام ماکروفاژ تبدیل می شوند. این سلولها میکروبها و سلولهای مرده را پیش از اینکه بتوانند محتویات خود را آزاد نموده و باعث التهاب گردند می بلعند و آنها را هضم میکنند.
۴- از عملکردهای مهم ماکرو فاژها بهبود گردش خون ، تقویت و ترمیم بافتهای آسیب دیده به واسطه تحریک رگ زائی است.
۵- جذب اگزودا (ترشحات چرکی روی زخم) کموکاین ها (پروتئین های ترشح شده توسط سلولها که داخل بافتها منتشر می شود) و سایتوکانهای مترشحه از بافت ملتهب و بستر سلولی مناطق ملتهب.
۶- جذب مایع سرم زخم و کاهش سفت شدن و تورم.
۷- ممانعت از ایجاد عفونت به علت خواص باکتریواستاتیکی (جلوگیری از رشد باکتری) و آنتی باکتریایی (انهدام باکتری)
۸- دبریدمان (برداشتن بافتهای مرده در ناحیه زخم) بافت های زرد و سیاه رنگ (نکروز)
نکته : ماندن این بافتها بر روی زخم باعث گسترش این لایه ها در سطح زخم و همچنین باعث تخریب و فاسد شدن منطقه درگیر می گردد که مانع از ترمیم و بهبودی زخم می شود.

زخمهایی که بافت سیاه نکروز و زرد دارند بوسیله پماد عسل کیمیا زخم مرطوب نگه داشته میشود و بعد از چند جلسه زخم روشن تر و نرم تر شده و به راحتی از روی بافت برداشته میشود تا روند بهبود آغاز گردد.

۹- زمینه ساز خون رسانی و اکسیژن رسانی که باعث افزایش جریان خون و لنف می شود و نیز تغذیه بافت مناطق درگیر با پاکسازی عروق خونی از انباشتگی لکوسیتها.
۱۰-با ایجاد محیط مرطوب پیشگیری از خشکی مناطق درگیر و ملتهب که خود باعث تسریع در روند ترمیم زخم و پوست سازی میگردد.
۱۱-بعلاوه رطوبت عسل از درد و تخریب سلولها حین تعویض پانسمانهای خشک جلوگیری میکند و التهاب زخم را کاهش میدهد.
۱۲-با حفظ رطوبت در زخم ممانعت از دلمه شدن (بسته شدن مایعات) و موجب کاهش جای سوختگی می شود.
۱۳-کمک به تغذیه و محافظت از سلولها و بافت در معرض فقر غذائی با تامین آب و الکترولیت ها .
۱۴- از تاول زدن جلوگیری می کند و باعث کاهش درد و سوزش و التهاب می شود.
(قابل توجه اینکه بعد از استفاده از پماد مذکور ابتدا ناحیه زخم لزج شده و رطوبت شدت پیدا می کند زیرا در حال خارج نمودن ترشحات و از بین بردن بافتهای مرده در ناحیه زخم میباشد. سپس شروع به سلول سازی و ترمیم زخم نموده و پوست ساخته میشود.)