تاثیر ویتامین ها در درمان زخم دیابت

بررسی حاضر رابطه بین دیابت نوع ۲ و ویتامین های فردی یا ترکیبی را ارزیابی می کند.

ویتامین های مختلف موثر در درمان زخم دیابت

ویتامین های آنتی اکسیدان A، C و E در افراد دیابتی کاهش می یابد، احتمالا به دلیل افزایش نیاز به کنترل استرس اکسیداتیو ناشی از ناهنجاری های متابولیسم گلوکز است.

از سوی دیگر، پروتئین متصل به رتینول یک اثر تعدیل کننده را به اثبات می رساند.  با توجه به گروه های ویتامین B، تیامین، پیریدوکسین و بیوتین کاهش یافته است، اما مکانیسم ها واضح نیستند، اما مکمل ها نشان دهنده بهبود کنترل متابولیک در بیماران دیابتی است.

جذب اسید فولیک و ویتامین B12 به دلیل استفاده طولانی مدت از متفورمین، که اولین دارو انتخاب شده در دیابت بدون عارضه است، از اهمیت زیادی برخوردار است، بنابراین این دو ماده مغذی در این بیماری معیوب یافت شده و به احتمال زیاد باید به طور منظم آن را تکمیل کنند.

از سوی دیگر، ویتامین D به عنوان عامل خطر برای توسعه دیابت و همچنین عوارض آن، به ویژه قلب و عروق، در نظر گرفته می شود.

گرچه بعضی از مطالعات ارتباطی با مصرف ویتامین K را با متابولیسم گلوکز پیدا کرده اند، تحقیقات بیشتری لازم است. مطالعات در مورد استفاده از مکمل های مولتی ویتامین نتایج غیرقابل انعطاف نشان می دهد.

پس از بررسی شواهد، توصیه های واقعی در مورد استفاده از مکمل های ویتامین در دیابت نوع ۲ نمی تواند صادر شود، اما بیماران مبتلا به متفورمین در طول دوره های طولانی مدت ممکن است نیاز به اسید فولیک و ویتامین B12 داشته باشند.

در درمان زخم دیابت در صورتی که زخم کوچک باشد پزشک معالج بافت‌های مرده زخم را با عمل جراحی ترمیم کرده و سپس در روزها و هفته‌های بعد زخم پانسمان می‌شود تا به تدریج بافت جدید در ناحیه تشکیل شده و زخم بسته شود.

البته این درمان در مواردی که وضعیت عروق پا خوب بوده و مشکل پا بیشتر عصبی است بهتر جواب می‌دهد.